... ای خدا چندان که من با عزم و جزم به خود گفتم و خویش را مهیا و آماده طاعتت ساختم و در پیشگاه تو به نماز ایستادم آن هنگام مرا به خواب انداختی و گاهِ مناجات، حال راز و نیاز از من باز گرفتی. ای خدا چه شد که هر چه با خود عهد کرده و گفتم که از این پس سریرتم نیکو خواهد شد و به مجامع اهل توبه و مقام توابین نزدیک می شوم، بلیّه و حادثه ای پیش آمد که به عهد ثابت قدم نماندم و آن بلیّه میان من و خدمتت حایل گردید. ای سید من شاید تو از درگاه لطفت مرا رانده ای و از خدمت بندگیت دورم ساخته ای یا شاید دیدی من حق بندگیت را خفیف شمردم بدین جهت از درگاهت مرا دور کردی یا آنکه دیدی من از تو روی گردانم بدین سبب بر من غضب فرمودی یا آنکه در مقام دروغگویانم یافتی لذا از نظر عنایتت دور افکندی یا شاید دیدی که من شکر گزاری از نعمتهایت نمی کنم مرا محروم ساختی یا شاید مرا در مجالس اهل علم نیافتی به خواری و خذلانم انداختی یا شاید مرا در میان اهل غفلت یافتی بدین جُرم از رحمتت نومیدم کردی یا شاید دیدی در مجالس اهل باطل الفت گرفته ام مرا میان آنها واگذاشتی یا شاید دوست نداشتی دعایم را بشنوی از درگاهت دورم کردی یا شاید به جُرم و گناهم مکافات کردی یا شاید به سبب بی شرمی با حضرتت مجازاتم نمودی ...